Vrijdag 5 maart 2010
Het licht op de scène trekt hen als motten naar een lamp. Hun wachtende ruggen staan in het halfduister voor me, terwijl het speelvlak rood, blauw of groen kleurt. Naast me buigen Yniold en Golaud zich over de kandelaar. Ze fluisteren. Dan klopt Yniold voor mijn ogen op de houten deur, en stormt hij de scène op. Golaud neemt het doosje lucifers, en steekt de kaarsen aan. Hij staat klaar als Yniold terugkeert. De vlammetjes scheren rakelings langs de opening in het gordijn, en dan zijn ze allebei weg. Monique legt haar hand op mijn schouder als we samen kijken hoe Mélisande zich neervlijt op de piano. De schaapjes liggen klaar in een kartonnen doos. Ik moet plaats maken. De meiden rennen in mijn duistere hal binnen en buiten, terwijl ze de schaapjes per twee naar het mooie licht daarbuiten dragen. Tijdens de slotscène blijf ik met Eline achter. Ze komt luisteren. Haar sixties ketting vangt licht. Peace, Love and Understanding! Haar gezicht blijft in de schaduw. Als Arkel op de scène de laatste woorden spreekt, ga ik onder de tribune naar het groeten kijken, terwijl het applaus weerklinkt.
[EINDE]
Koen De Feyter
