Donderdag 25 februari 2010
Bij een eerste lezing lijken Pelléas en Mélisande niet de meest boeiende personages in het stuk. Mélisande is een lijdend voorwerp, en Pelléas is een naïeve, verliefde knaap. Hun scènes samen zitten vol grote gevoelens. Dan liever Golaud! Die drijft de actie. Daar zet je als acteur je tanden in.
Tijdens de repetities hebben we geleidelijk aan de verliefdheid tussen Pelléas en Mélisande uitgegomd. Seuten waren ze, niet interessant. Gisteren stonden ze als individuele persoonlijkheden op de scène. Hopelijk is dat straks op de première nog meer het geval. Pelléas is alleen zot van het haar van Mélisande in de maneschijn. Voor haar is hij een uitweg, geen eindpunt. Als ze elkaar in de armen vallen, vallen ze. Ze omarmen de dood, niet elkaar.
Michaël heeft het met Pelléas knap lastig gehad, maar ik denk dat we die weerbarstige paljas samen hebben getemd. Voor mij lag de sleutel bij de prachtige film van Carl Dreyer, Vampyr, die ik een maand of twee geleden kocht. Dit vreemde vampierenverhaal begint met een man die aankomt bij een herberg gelegen aan een rivier. De man, Allan Gray, draagt een visnet. Daar doet hij in de hele film niets mee. Allan Gray komt terecht in een maalstroom van gebeurtenissen, en in een wereld waar droom en werkelijkheid niet te onderscheiden zijn. Dat is de wereld waarin ook onze Pelléas zich begeeft, met vlindernet, bij wijze van eerbetoon aan de film. Het is een wereld, denk ik, die Michaël ligt, en die hij, naar gelang de repetities vorderen, steeds meer gaat bewonen. Gisteren zag ik hem de vreemdste dingen doen. Aanwijzingen als ‘loop achterstevoren’ of ‘speel met een kralensnoer zoals oude Arabieren’ zijn niet meer nodig. Hij verzint zelf wel iets.
Ook het gevecht met de tekst wint hij. Alleen zich alle replieken op het juiste ogenblik herinneren, blijft lastig. De achteloze vergetelheid van mijn acteur past wel bij de verwarring die zich van Pelléas meester maakt, maar maakt het Mélisande, sinds kort in een lange strakke jurk die haar tot kleine pasjes dwingt, niet gemakkelijk.
Koen De Feyter
Afbeelding: Allan Gray in Vampyr.